De conversiestoornis begint langzaam maar zeker uit de hoek van onbegrip en afwijzing te komen.
In de lange geschiedenis van de onbegrepen uitvalsverschijnselen is de stoornis getooid met diverse namen en verklaringen. Hiervan is de term hysterie, afgeleid van de dwalende baarmoeder door het gefrustreerde lichaam, nog het meest bijgebleven. Hysterie heeft in de loop der jaren de bijklank van aanstellen en theater gekregen. De mensen die door onbegrepen uitvalsverschijnselen getroffen werden, kregen daardoor ook nog eens te maken kregen met ongeloof en schouderophalen.
In professionele zin is het onbegrip er nog steeds, maar de attitude ten opzichte van de aandoening verschuift steeds meer naar onderbouwende belangstelling en uitwerking van op bewijs gebaseerde behandelingen. De harde veronderstelling dat psychogene factoren een causale rol spelen in het ontstaan van de stoornis, is in de DSM-5 als criterium losgelaten.
Ook in de verpleegkundige praktijk blijkt dat de professionele attitude positief evolueert bij verduidelijking van inzichten in deze stoornis.
In dit artikel wordt ingegaan op de diagnostiek en mogelijke behandeling van de conversiestoornis.
